Od jakiego wieku dziecko może decydować z kim chce mieszkać w Anglii?

W prawie nie ma ustalonego wieku, który określa, kiedy dziecko może wyrazić preferencję co do miejsca, w którym chce mieszkać. Jednakże, prawnie, dziecko nie może decydować o tym, z kim chce mieszkać, dopóki nie osiągnie 16. roku życia. Po osiągnięciu wieku 16 lat, dziecko ma prawo wyboru, z którym rodzicem chce mieszkać zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi. Wyjątkiem od tego jest sytuacja, gdy istnieje postanowienie sądowe (takie jak postanowienie o ustaleniu kontaktów z dzieckiem) określające, że powinno mieszkać z jednym z rodziców do wieku 17 lub 18 lat.

Sad weźmie pod uwagę życzenia i odczucia dziecka od wieku, w którym uważa się, że rozumie sytuację. Zazwyczaj jest to wiek 12 lub 13 lat, ale zależy to od dziecka i innych kwestii, takich jak trudności w uczeniu się czy niepełnosprawność. Życzenia dziecka poniżej 12 roku życia również mogą być brane pod uwagę, ale sąd prawdopodobnie przypisze im mniejszą wagę.

Poniższy artykuł przedstawia odpowiedzi na często zadawane pytania oraz porusza ważne kwestie dotyczące tematu.

Jak zdecydować, z kim dziecko będzie mieszkać po rozwodzie?

Decyzja o tym, z kim dziecko będzie mieszkać po rozwodzie lub separacji, jest jedną z najważniejszych decyzji do podjęcia. To rodzice decydują, kto będzie głównym opiekunem (czyli osobą, z którą dziecko będzie mieszkać) oraz ile czasu dziecko może spędzić z drugim rodzicem.

Co, jeśli oboje rodzice się zgadzają co do tego, z kim dziecko będzie mieszkać po rozwodzie?

Dla niektórych rodzin decyzja będzie oczywista, podczas gdy dla innych, na przykład, jeśli jeden z rodziców często pracuje poza domem, jest to bardziej skomplikowane. W takim przypadku można ustalić harmonijny plan opieki, który umożliwi dziecku jak najlepsze funkcjonowanie.

Wybór powinien być taki, który najlepiej odpowiada interesom dzieci, a nie rodziców. Istnieje wiele opcji oferujących sposoby dzielenia czasu i zasobów między rodzicami. Jeśli oboje rodzice się zgadzają, mogą sami dokonać ustaleń, unikając długich i kosztownych postępowań prawnych.

Co, jeśli rodzice się nie zgadzają co do tego, z kim dziecko powinno mieszkać po rozwodzie lub separacji?

W takim przypadku mogą skorzystać z mediacji lub negocjacji za pośrednictwem swoich prawników, aby osiągnąć porozumienie. Te opcje powinny być rozważone przed wszelkimi wnioskami skierowanymi do sądu.

Jak mediacja może pomóc rodzicom w trakcie separacji?

Mediacja może pomóc w dyskusji nad kwestiami dotyczącymi dzieci i pomóc rodzicom w próbie osiągnięcia porozumienia w kwestiach praktycznych, takich jak miejsce zamieszkania dzieci. Mediator nie może udzielić porady prawnej, więc warto rozważyć zasięgniecie niezależnej porady prawnej w sprawie osiągniętej umowy. Mediacja nie jest odpowiednia dla wszystkich przypadków, szczególnie tam, gdzie występuje przemoc domowa.

Co, jeśli mediacja jest nieodpowiednia w twoim przypadku lub nie odnosi sukcesu?

W takim przypadku możesz złożyć wniosek do sądu o postanowienie dotyczące dziecka (Child Arrangement Orders).

Głównym priorytetem Sądu jest dobro dziecka.  Podczas podejmowania decyzji sąd będzie brał pod uwagę następujące kryteria:

• Wiek dziecka
• Jak dojrzałe są ich poglądy
• Czy Sąd uważa, że rodzic lub inna osoba wpłynęła na dziecka poglądy *
• Czy dziecko rozumie konsekwencje swoich życzeń
• Czy dziecko przemyślało swoją decyzję, czy wyraziło opinię w wyniku impulsu
• Czy dziecko było w stanie wyjaśnić powody swojej decyzji

Sąd będzie również brał pod uwagę, jak ważne są te kwestie. Na przykład, poglądy dziecka mogą mieć większą wagę dla mniej ważnych aspektów ich wychowania niż dla bardziej znaczących decyzji dotyczących miejsca zamieszkania, szkoły czy kontaktu z innymi.

Po tym, jak sąd zdecyduje, czy uwzględnić poglądy dziecka i do jakiego stopnia, rozważy pozostałe czynniki z kryteriów oceny dobrostanu dziecka. Następnie może zdecydować, czy to, czego chce dziecko, jest naprawdę najlepsze i czy spełnia jego potrzeby.

Czy proces o opiekę nad dzieckiem różni się w przypadku, gdy rodzice są małżeństwem lub gdy są w nieformalnym związku (konkubinat)?

Proces jest taki sam, pod warunkiem, że ojciec widnieje w akcie urodzenia i ma tym samym prawo do odpowiedzialności rodzicielskiej.

Co, jeśli ojciec nie widnieje na akcie urodzenia i nie jest w związku małżeńskim z matką dziecka?

Jeśli ojciec nie został wymieniony w akcie urodzenia i nie jest w związku małżeńskim z matką dziecka, to nie posiada on automatycznie praw rodzicielskich. Ojciec ma jednak kilka opcji na uzyskanie praw rodzicielskich bez konieczności występowania do sądu:

• Przez zawarcie małżeństwa lub zarejestrowanie związku partnerskiego z matką dziecka
• Poprzez rejestrację jako ojciec dziecka (ponowne zarejestrowanie urodzenia dziecka za zgodą matki i pod warunkiem, że wcześniej nie został wymieniony żaden ojciec)
• Poprzez zawarcie umowy o odpowiedzialność rodzicielską z matką
• Poprzez formalne mianowanie go jako opiekuna

Jeśli będzie konieczne wnioskowanie do sądu, ojciec może również uzyskać prawo do odpowiedzialności rodzicielskiej poprzez:

• Postanowienie sądowe w sprawie podziału zakresu obowiązków wychowawczych między rodzicami
• Postanowienie sądu dotyczące ustalenia pobytu dziecka, w którym ojciec jest wymieniony jako osoba, z którą dziecko/dzieci mieszkają i gdzie konieczne jest oddzielne postanowienie sadu dot. odpowiedzialności rodzicielskiej.
• Postanowienie sądu dotyczące ustalenia pobytu dziecka, zgodnie z którym dzieci spędzają czas z ojcem. Sąd musi wówczas rozważyć, czy należy także wydać decyzję dotyczącą odpowiedzialności rodzicielskiej.

*Czy sąd uważa, że na ich poglądy miał wpływ któryś z rodziców lub inna osoba (tzw. Parental alienation) to proces, w którym jeden z rodziców wprowadza dziecko w stan niechęci wobec drugiego rodzica. W Anglii, rodzice mogą ponieść za to konsekwencje prawne, w tym utratę prawa do opieki nad dzieckiem. Odniosę się do tego tematu w następnym artykule, gdzie dokładniej omówię definicję parental alienation, jego wpływ na dziecko i sposoby radzenia sobie z tym problemem.